Vanochtend wilde ik met rozen naar je komen;
Maar in mijn kleed had ik er zoveel meegenomen,
Dat mijn te strak gespannen gordel openging.
De knopen sprongen los; de rozen gingen zweven
En werden met de wind mee naar de zee gedreven,
Waar op het water hun vlucht voor altijd verging.
De golven kleurden rood, zodat ze vlammen leken.
Vanavond blijft een balsemlucht mijn kleed doorweken…
Ruik hier op mij hun geurige herinnering…
(Bron: De liefste, onsterfelijke liefdesverzen/Kritak)
Advertenties
mooi!