Maandelijks archief: februari 2012

Fuguette (Martinus Nijhoff)

Claudien, jij speelt piano, en ik zit In de warande, en luister naar het zingen Uit het innige hart der stille dingen, En luister naar de stem der nacht die bidt – Nu is mijn hart heel stil geworden: dit … Lees verder

Geplaatst in Martinus Nijhoff | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Huis (Inge Boulonois)

Bestendig op één plek. Net als wij gehecht aan eigen stek, dingen op vaste plek. Stof dat doezelt onder kasten, boeken, vloerkleden, het waterbed. Baarmoeder van heimwee. Vesting voor geschreeuw, gezwijg, voor kamerbrede tripjes van verlangen. En altijd in het … Lees verder

Geplaatst in Inge Boulonois | Tags: , | Een reactie plaatsen

Ik was Rachmaninov (Tijs van Bragt)

Werkelijk: mijn pen kraste op zijn manier. Ik was hem: Rachmaninov. Russische regen in een wolk kan niet anders doen dan vallen. Het is dat, of stil gaan leven. Landgoed spreekt tot landgoed. Daartussenin staan ik, mijn koffer met vaste … Lees verder

Geplaatst in Tijs van Bragt | Tags: , | 2 reacties

* (Guus Luijters)

De schemer viel ik was op weg naar huis toen iets mij talmen liet en ik op de brug bleef staan het water zong zijn oude lied het waren ook de sterren niet om wie ik hier moest blijven de … Lees verder

Geplaatst in Guus Luijters | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Zij slaapt, zich van geen kwaad bewust…(C.J. Kelk)

Zij slaapt, zich van geen kwaad bewust; hoe veilig klopt dit hart naast mij, hoe warm en onvervreemd nabij zijn wij elkaar in deze rust. Het zwerven – lang en ver uiteen – de honger naar elkanders blik, het is … Lees verder

Geplaatst in C.J. Kelk | Tags: , , | Een reactie plaatsen

One for the road (Elbert Gonggrijp)

Geïnspireerd door muziek van Fink Voorbij mijn zekerheden – ligt het daar – een nog te volbrengen lente – een pril begin van horen zeggen, onverbiddelijk En waar. Hoe uit te leggen dat alles wat nog komen moet zich straks … Lees verder

Geplaatst in Elbert Gonggrijp | Tags: , | Een reactie plaatsen

Uit de tijd (Leonard Nolens)

Voor J. Ik rijd naar huis in de bellende leegte Van de laatste tram. Het wordt mijn tijd. Verlaten straten komen samen, gaan uiteen Op steeds dezelfde, stroevende punten. Ik zit in mijn ijzer, lees de haltes, steeds Dezelfde, door … Lees verder

Geplaatst in Leonard Nolens | Tags: , | 1 reactie

Thuiskomen (J.W. Schulte Nordholt)

Het venster vangt het avondlicht, de deur gaat open voor mijn stap, het landschap achter mij valt dicht, ik loop in ’t donker op de trap. Het huis van onze liefde is een hemel in de duisternis. Wat jij dan … Lees verder

Geplaatst in J.W. Schulte Nordholt | Tags: , | Een reactie plaatsen