Categorie archief: Harriet Laurey

Onbestemd in-memoriam (Harriet Laurey)

Toen ik was opgestaan bij dag en dauw en in het droombewustzijn van de lege straten was afgedwaald, kwam ik hem tegen: een jonge fietser met een krans van rouw. Een krans van wit en huiver en chrysanthen. Alleen de … Lees verder

Geplaatst in Harriet Laurey | Tags: , | Een reactie plaatsen

Koffie zetten bijvoorbeeld (Harriet Laurey)

Zo is men soms alleen in huis: de dingen verliezen binding met de werkelijkheid. Wegglijdend in een slaap buiten de tijd houden zij op te glansen en te zingen. En zij ontkennen hun herinneringen en raken langzaam hun geheugen kwijt. … Lees verder

Geplaatst in Harriet Laurey | Tags: , | Een reactie plaatsen