Categorie archief: Jo Gisekin

Droom (Jo Gisekin)

Ik droomde dat ik de tel kwijt was struikelde over zonderlinge naaktheid over het vel van de steen waarop ik het hoofd moest leggen het hield niet op met grasmusgroen te schieten tussen rose tegels handen deinden uit in zomerlange … Lees verder

Geplaatst in Jo Gisekin | Tags: , | 1 reactie

Stilten (Jo Gisekin)

Het gras kan leeftijdloos te stoeien liggen weiden van gekoeld glazuur zwemmen met schaduwvleugels aan bomen voorbij er is geen wind geen nukkigheid die speels jouw zinnen scherpt voorjaarsbloemen worden blank geboren langs trage muren die de nacht niet zien … Lees verder

Geplaatst in Jo Gisekin | Tags: , | 1 reactie

Als ik het boek niet had (Jo Gisekin)

Als ik het boek niet had zou ik ánders leven. In de spiegels van het blad zie ik mijn gisteren. de nacht, het zeldzaam tedere van elk verleden dat niet vervaagt nu ik nog alles weet. Ik ken de plekken … Lees verder

Geplaatst in Jo Gisekin | Tags: , , , | 1 reactie

Daarna (Jo Gisekin)

Daarna hebben we het raam gesloten de ontroering als een zijden zakdoek kuis tussen ons gespreid. Alsof wij jaren bedachtzaam op dit moment hadden gewacht heb ik het laken stilzwijgend als een geheim over je heen geslagen toedekkend waar geen … Lees verder

Geplaatst in Jo Gisekin | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Niemand hoeft het ooit te weten (Jo Gisekin)

Niemand hoeft het ooit te weten dat liefde een wijd open plek is een verdronken land bijna met hunkerende vogels en druppelend water twee zielen als duiven op een tak in een nachtelijk september twee harten in struikgewas één peluw … Lees verder

Geplaatst in Jo Gisekin | Tags: , , | 1 reactie

Begin (Jo Gisekin)

Als de aarde lankmoedig dag wordt de wolken liefkozend nacht de bloemen het kleurig bezinksel van goud op gras als tussen halmen en wier een oceaan ligt van tijd voor de gespreide slaap van jou en mij (Bron: Klein huisboek/Orbis … Lees verder

Geplaatst in Jo Gisekin | Tags: , | 1 reactie

Mijn zomers… (Jo Gisekin)

Mijn zomers zijn nog lang niet uitgedoofd hoe herfstig ook de lijsterbes de asters en het vlammensnoer van dahlia’s de bramen zijn doorregend en proeven paars als drukinkt op paier de wind cadanst en breekt de spiegels in de plassen … Lees verder

Geplaatst in Jo Gisekin | Tags: , | Een reactie plaatsen

Doodgaan (Jo Gisekin)

Met het gebaar van een bevroren schildknaap wachten op muziek van orgels in de verhulde kamer van Bach Het zware schuiven van de rij met as in de ogen voorbij zien trekken Schimmel en wormen en God weet wat over … Lees verder

Geplaatst in Jo Gisekin | Tags: , , , | Een reactie plaatsen