Tagarchief: J. Bernlef

Gedachten bij een teruggevonden legpuzzel (J. Bernlef)

het moeilijkst was altijd de lucht waar niets dan de v van een vogel tot wegwijzer diende ik kijk naar buiten verdeel in gedachten de lucht daar is de vogel toch weet ik dat er een stukje ontbreekt onoplosbaar iedere … Lees verder

Geplaatst in J. Bernlef, Uncategorized | Tags: , | Een reactie plaatsen

Stoel (J. Bernlef)

Overal staat zij bij in een hoek met haar rug tegen de muur kaarsrecht en op 4 poten zelden onderwerp van gesprek of affectie (je neemt een stoel niet op schoot) blijft zij trouw overeind kiest geen partij altijd be- … Lees verder

Geplaatst in J. Bernlef | Tags: , | Een reactie plaatsen

Vanwege (J. Bernlef)

‘En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging vanwege keizer Augustus…’ Je las het ons strak en plechtig voor. Weg moesten ze uit hun huizen dagreizen ver om ergens geteld. Waarom? Vanwege. Dat woord kende ik niet. … Lees verder

Geplaatst in J. Bernlef | Tags: , | 1 reactie

Oude bereklauw (J. Bernlef)

Ruig en bruin staat hij af te knappen in mijn tuin, in zijn uitgevallen kruin huizen slakken, traag en zwart En groot dat hij groeide net een boom uit een sprookje vergiftig en boos, met de rest van de flora … Lees verder

Geplaatst in J. Bernlef | Tags: , | 1 reactie

Sonny Rollins in Londen (J. Bernlef)

Sonny Rollins in Londen begon met een blues die geen blues bleek te zijn maar zich ontspon tot Melancholy Baby rookgordijn slechts voor de volgende song Skylark verbleekt via Polkadots and Moonbeams als een schaduw verdwijnend in glas The song … Lees verder

Geplaatst in J. Bernlef | Tags: , | Een reactie plaatsen

Geluk (J. Bernlef)

In takken groeperen zich groene zinnen popelend om alle kanten uit te lopen Op stoeptegels een kindertekening door regenschrift al half gewist Achter een dakkapel begint een merel te zingen houdt dan midden in zijn herinnering op In mijn hoofd … Lees verder

Geplaatst in J. Bernlef | Tags: , | 1 reactie

Schippersverhaal (Tomas Tranströmer)

Er zijn van die sneeuwvrije winterdagen dat de zee verwant lijkt aan bergstreken, in grijze vedertooi neerhurkt, één moment blauw, dan urenlang met golven als bleke lynxen, vergeefs houvast zoekend aan strandkiezels. Op zo’n dag verlaten wrakken de zee en … Lees verder

Geplaatst in J. Bernlef, Tomas Tranströmer | Tags: , , , , , , | Een reactie plaatsen

Conservatorium (J. Bernlef)

De ramen van het conservatorium staan wijd open daarbinnen vergrijpt iemand zich aan eeuwenoude gevoelens de vleugel jammert en klaagt In het park scheren zwaluwen het gras oogsten wind en insecten Hoe te leven? Voor wat? Grote vragen waarop kleine … Lees verder

Geplaatst in J. Bernlef | Tags: , | Een reactie plaatsen