Categorie archief: Marco Termes

Stilstaand water (Marco Termes)

Middag. Na de bui. Plassen staan in kleine kuilen. Heldere open ogen in asfalt. In het daglicht kun je de hemel zien bewegen via de bodem. De spiegeling als gedenkteken dat alles verandert. Niets blijft. Juist niet wat met tederheid … Lees verder

Geplaatst in Marco Termes | Tags: , | Een reactie plaatsen

Voor jou (Marco Termes)

voor jou maak ik de dunste gedichten voor jou kleed ik kunst uit tot het bot kwetsbaar naakt tot bijna niets leger wil ik komen tot je liefde ik zwijg van jou het liefst mijn liefste zo onbe- schrijflijk in … Lees verder

Geplaatst in Marco Termes | Tags: , , | 1 reactie

De beek van ons leven (Marco Termes)

We zien de steen. We zien de beek We zien de bedding, en hoe water stroomt. Waarom zien we dit als leven in ons hoofd? We zijn de steen, we zijn de beek. We zijn de bedding. Het stromend water: … Lees verder

Geplaatst in Marco Termes | Tags: , | 1 reactie

Al wat van jou was (Marco Termes)

Zo per toeval vanuit het niets of weinig iets te vinden. Bijvoorbeeld wat letters. Misschien ijl, kwetsbaar, een beetje bang en klein. Het zou een woord kunnen zijn dat er lang gelegen heeft. Een breekbaar restant van een gevallen gedachte. … Lees verder

Geplaatst in Marco Termes | Tags: , , | 1 reactie

Duizend – en één jaar (Marco Termes)

en als ik je liefheb innig, zacht probeer dan, voorbij lust te voelen dat het niet slechts je lijf is dat zo kwetsbaar als het dunste porselein of je huid van het fijnste satijn in mijn vingers rust sterfelijk als … Lees verder

Geplaatst in Marco Termes | Tags: , , | 2 reacties

Stilte (Marco Termes)

ook niets kan anders zijn neem stilte de ene stilte is de ander niet wintermorgen wijde velden zonder wind vers wit ligt op alle tonen de stilte tussen twee mensen starend in de verte van hun nabije verleden. deze prachtige … Lees verder

Geplaatst in Marco Termes | Tags: , | Een reactie plaatsen

In de Menenpoort (Marco Termes)

In de Menenpoort staan we even stil. Jij en ik. We lezen de namen fluisterend. Ik luister stiekem naar jou. De verweerde trompetter arriveert op zijn fiets. In zijn ogen oude klaprozen. Last post, op de stervende lange laatste noten … Lees verder

Geplaatst in Marco Termes | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

In de kantlijn van je leven (Marco Termes)

Laat me in de kantlijn wonen. Schots en scheef geschreven Mijn naam dun, beduimeld, met hier en daar een vlekje koffie, wijn of speeksel. Het geeft niet. Laat me in de kantlijn wonen van het boek, of schrift van al … Lees verder

Geplaatst in Marco Termes | Tags: , | Een reactie plaatsen