Categorie archief: Tomas Tranströmer

Schippersverhaal (Tomas Tranströmer)

Er zijn van die sneeuwvrije winterdagen dat de zee verwant lijkt aan bergstreken, in grijze vedertooi neerhurkt, één moment blauw, dan urenlang met golven als bleke lynxen, vergeefs houvast zoekend aan strandkiezels. Op zo’n dag verlaten wrakken de zee en … Lees verder

Geplaatst in J. Bernlef, Tomas Tranströmer | Tags: , , , , , , | Een reactie plaatsen

Espresso (Tomas Tranströmer)

De zwarte koffie op het terras met stoelen en tafels kleurrijk als insecten. Kostbare opgevangen druppels vervuld van dezelfde kracht als Ja en Nee. De koffie wordt donkere cafés uitgedragen en kijkt zonder te knipperen in de zon. In het … Lees verder

Geplaatst in Tomas Tranströmer | Tags: , | Een reactie plaatsen

Vuurkrabbels (Tomas Tranströmer)

Tijdens de sombere maanden vonkte mijn leven alleen       wanneer ik met jou de liefde bedreef. Zoals het vuurvliegje oplicht en dooft, oplicht en dooft       – glimpsgewijs kun je zijn weg volgen in het nachtelijk … Lees verder

Geplaatst in Tomas Tranströmer | Tags: , | Een reactie plaatsen

Allegro (Tomas Tranströmer)

Ik speel Haydn na een zwarte dag en voel een simpele warmte in mijn handen. De toetsen zijn willig. Milde hamers slaan. De klank is groen, levendig en kalm. De klank zegt dat de vrijheid bestaat en dat iemand de … Lees verder

Geplaatst in Tomas Tranströmer | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Het paar (Tomas Tranströmer)

Zij knippen de lamp uit en de witte kap glinstert een ogenblik voordat hij oplost als een tablet in een glas duisternis. En dan opstijgt. De hotelmuren rijzen in het hemelduister omhoog. De bewegingen van de liefde zijn weggeëbd en … Lees verder

Geplaatst in Tomas Tranströmer | Tags: , , | Een reactie plaatsen