Categorie archief: Hendrik Marsman

Baai bij avond (Hendrik Marsman)

De schemer valt. een groote, roode maan stijgt langzaam uit de golven aan den oosterrand der nauwlijks ademende avondzee. de droomen komen met de golven mee en mijmerend gewordt mij, ongezocht, waarvoor ik jaren in vertwijfling vocht, denkende dat het … Lees verder

Geplaatst in Hendrik Marsman, Uncategorized | Tags: , | Een reactie plaatsen

Het was donker (Hendrik Marsman)

Het was donker, hij lag op zijn bed. hij had het raam op de haak gezet, opdat het getij van de nacht door de baai van zijn kamer kon gaan en zijn dromen stijgen en dalen op de golven der … Lees verder

Geplaatst in Hendrik Marsman | Tags: , | Een reactie plaatsen

Zonnige septembermorgen (H. Marsman)

De zomer en de late rozen zijn zacht ontblaadrend uitgebloeid; het bloedend vuur, het heete blozen tot oud octobergoud vergloeid. de groene vlammen van de boomen – bestorven bruin en wingerdrood – zijn van hun donkre drift benomen o dag, … Lees verder

Geplaatst in Hendrik Marsman | Tags: , | 3 reacties

Ontwaken (H. Marsman)

Ik lig nog te bed in den blinkenden morgen en hoor in mijn hart en daarbuiten het ruischen der nieuwe zee, reuken en blijde geluiden en de bloeiende geur der kruiden vervliegend als schuim in het zonlicht en op den … Lees verder

Geplaatst in Hendrik Marsman | Tags: , | 1 reactie

‘Paradise regained’ (Hendrik Marsman)

De zon en de zee springen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van den morgen scheert de wind als een antilope voorbij. zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van ’t water, voer … Lees verder

Geplaatst in Hendrik Marsman | Tags: , , | 1 reactie

Invocatio (Hendrik Marsman)

Laat mij in uwer haren mantel slapen en leg uw donker om mijn wilde hart, verban het licht uit mijner ogen dalen en vouw uw venster open in den nacht. want ik ben moe, de dag heeft mij geslagen met … Lees verder

Geplaatst in Hendrik Marsman | Tags: , | Een reactie plaatsen

Brief aan een vriend (Hendrik Marsman)

Tracht, na uw vijftigste jaar, langzaam te leren, dat het goed is als de bladeren vallen; zeg tot u-zelf: ‘ik wil pas vallen onder de winterstorm’. – mij kan soms nu het verlangen al overvallen naar onze latere jaren, als … Lees verder

Geplaatst in Hendrik Marsman | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Breek op (Hendrik Marsman)

Breek op en verdwijn in de nacht; zie niet om naar het huis van uw hart. laat uw leven liever vergaan en verbloeden in eenzaamheid dan nog langer de wegen te gaan waarvan iedere steen u weer zegt wat gij … Lees verder

Geplaatst in Hendrik Marsman | Tags: , , | Een reactie plaatsen