Maandelijks archief: juni 2014

Bluebird (Charles Bukowski)

there’s a bluebird in my heart that wants to get out but I’m too tough for him, I say, stay in there, I’m not going to let anybody see you. there’s a bluebird in my heart that wants to get … Lees verder

Geplaatst in Charles Bukowski | Tags: , | 1 reactie

Hier komt de zon (J. Eijkelboom)

die de mensen donkerder maakt zodat ze weer zichtbaar worden in het wit van die baaierd. Vroeg zijn zijn stralen als brushes die amper het kalfsvel beroeren, de strakke huid van het zwerk. Of zie zo onder de boog van … Lees verder

Geplaatst in Jan Eijkelboom | Tags: , | Een reactie plaatsen

Hetzelfde, anders gezegd (Rutger Kopland)

Terwijl alles nog stroomde en niets bleef, hoe je ook probeerde terug te keren, wanneer vond je jezelf. Geen moment waarin je zag wat je weerzag. Maar nu, nu de zon doodstil in de hemel staat, de rivier tot haar … Lees verder

Geplaatst in Rutger Kopland | Tags: , | 1 reactie

Längst, von uns Wohnenden fort… (Rainer Maria Rilke)

Längst, von uns Wohnenden fort, unter die Sterne versetztes Fenster, das feiert und gilt; du, nach Leyer und Schwan, überlebendes, letztes langsam vergöttliches Bild. Wir gebrauchen dich noch, leicht in die Häuser gerahmte Form, die uns Weite versprach. Doch das … Lees verder

Geplaatst in Rainer Maria Rilke | Tags: , , , , , | 2 reacties

Tenorman (Jack Kerouac)

Sweet sad young tenor Horn slumped around neck Bearded full of junk Slouches waiting For Apocalypse, Listens to the new Negro raw trumpet kid Tell him the wooden news; And the beat of the bass The bass—drives in Drummer drops … Lees verder

Geplaatst in Jack Kerouac | Tags: , | Een reactie plaatsen

Koffiehuis (Paul van Ostaijen)

Razend. Gedwarrel van stemmen, tot één geraas vergroeid. Hoge klarinetklanken. Saksofoon-geluiden en wat rest daar tussen: geweldig koperen orkest. De buffetjuffrouw dromend. Heimwee of verlangen ? Alles is hier een open raadsel. De oplossing vindt echter geen. Zacht autoritair de … Lees verder

Geplaatst in Paul van Ostaijen | Tags: , | Een reactie plaatsen

Tuin (Frans Budé)

Tuin. Het licht zit vastgegroeid in draden. Men draagt de dode last van zomerzwaarte. De hand die snijdt nu de ochtenddruppel zich ver- legt, de steel verheft de bloem. De roep om vast te pakken, vertraagd te kijken naar de … Lees verder

Geplaatst in Frans Budé | Tags: , , , | 1 reactie

Hoe zou ik kunnen noemen? (Marcel Messing)

Een versgemaaide stilte, nog nat van eerste ochtenddauw hangend aan de zeis van eerste tijd die op het scherp van de ruimtesnede nacht en dag uit het doek der hemelen snijdt, toonde ongehoord het sprakeloze wonder dat aanzwol tot eerste … Lees verder

Geplaatst in Marcel Messing | Tags: , | Een reactie plaatsen