Tagarchief: Martinus Nijhoff

Wij stonden in de keuken (Martinus Nijhoff)

Wij stonden in de keuken, zij en ik. Ik dacht al dagen lang: vraag het vandaag. Maar omdat ik mij schaamde voor de vraag wachtte ik het onbewaakte ogenblik. Maar nu, haar bezig ziend in haar bedrijf, en de kans … Lees verder

Geplaatst in Martinus Nijhoff | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Voor dag en dauw (Ida Gerhardt)

                                                      In memoriam M. Nijhoff Wel elke ochtend ligt de dauw over uw verzen, … Lees verder

Geplaatst in Ida Gerhardt | Tags: , , , | 1 reactie

De wolken (Martinus Nijhoff)

Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lag Lang-uit met moeder in de warme hei, De wolken schoven boven ons voorbij En moeder vroeg wat ‘k in de wolken zag En ik riep: Scandinavië, en: eenden, Daar gaat een dame, … Lees verder

Geplaatst in Martinus Nijhoff | Tags: , , , | 2 reacties

De jongen (Martinus Nijhoff)

Hij zat in nachtgoed voor het raam en liet Willoos het hoofd hangen op het kozijn — Hij zag den landweg langs de heuvels zijn Kronkels wegtrekken naar het blauw verschiet. Hij dacht weer aan den ouden vreemdeling Die ’s … Lees verder

Geplaatst in Martinus Nijhoff | Tags: , | Een reactie plaatsen

Het meisje (Martinus Nijhoff)

Wanneer je ontwaakt, zie je den morgen bleken, De klokken luiden dat de dag begint. De tuin geurt zoel van gras en vochtig grint, Ruisend omhoog de hoge bomen steken. Meisje dat de innigheid der dingen mint, Je hebt geen … Lees verder

Geplaatst in Martinus Nijhoff | Tags: , | Een reactie plaatsen

Fuguette (Martinus Nijhoff)

Claudien, jij speelt piano, en ik zit In de warande, en luister naar het zingen Uit het innige hart der stille dingen, En luister naar de stem der nacht die bidt – Nu is mijn hart heel stil geworden: dit … Lees verder

Geplaatst in Martinus Nijhoff | Tags: , , , | Een reactie plaatsen