Tagarchief: Marc Tritsmans

Buizerden (Marc Tritsmans)

Het is niet waar en toch wil ik het zien zoals het niet is. Deze drie langzaam wiekend, wentelend in het eerste lentelicht boven het bos: elegante schikgodinnen die mij schaduwen en sturen met hun ijl geschreeuw. Want ja, ik … Lees verder

Geplaatst in Marc Tritsmans | Tags: , | Een reactie plaatsen

Oud kinderziekenhuis (Marc Tritsmans)

Aan de wanden hangen tekeningen met hun namen en hoe oud ze waren. Nergens wat er verder met hen is gebeurd. Op het donkere binnenplein doorheen bedampte ramen zie ik de vage omtrek van een schommel en een glijbaan voor … Lees verder

Geplaatst in Marc Tritsmans | Tags: , | Een reactie plaatsen

Neem (Marc Tritsmans)

Neem een man, neem een vrouw. Neem mij, neem jou. En laat ons binnen een jaar of dertig nog eens op deze zelfde plek komen staan en nog eens kijken naar diezelfde bosrand en nog eens zoeken naar elkaars even … Lees verder

Geplaatst in Marc Tritsmans | Tags: , , , , | 2 reacties

Uitgesproken (Marc Tritsmans)

praat met mij en doe dat honderuit, vertel me zwijgend waarover een leven gaat hoeveel tederheid er nodig is en adem gulzig tot het eind spreek dit lichaam zonder een spoor van schroom, spreek het, spel het volledig uit laat … Lees verder

Geplaatst in Marc Tritsmans | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Zee (Marc Tritsmans)

Zeker zijn wij ooit door zee bedacht om als lukraak zwervende sponzen met niets anders dan zee gevuld in haar opdracht dit land te verkennen. En gaat ons denken, praten, schrijven onhoudbaar alle kanten op als het tintelende, flikkerende, watervlugge, … Lees verder

Geplaatst in Marc Tritsmans | Tags: , | Een reactie plaatsen