Tagarchief: Gerrit Achterberg

Kleine ode aan het water (Gerrit Achterberg)

  Zo staat de regen als een raam over de bloemen, mond en maan leggen er groot en rond zich aan, liggen er groot en rond om dicht, o teug, waaraan ik lig; met mijn gezicht in maan en water … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Achterberg | Tags: , | Een reactie plaatsen

HERTEN IN HET SLAAPKAMERBEHANG (Frans August Brocatus)

In deze nacht hapert er een droevig licht aan de grijze gevel, ik hoor het roesten van jouw naam in de lantaarnpalen zij buigen, er vluchten herten in het slaapkamerbehang. Het is een broze schaal waarin jouw ogen een foto … Lees verder

Geplaatst in F.A. Brocatus | Tags: , , | 1 reactie

Ets (Gerrit Achterberg)

De bomen waren tot een staalgravure gebeten tijdens mijn afwezigheid. Toen ik terugkwam stonden zij de tijd tegen te houden en verscherpt te duren, In droge naald gezet voor de azuren avond, aftekenend hun takken wijd. Daaronder lag het huis … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Achterberg | Tags: , | Een reactie plaatsen

Belijdenis (Gerrit Achterberg)

Gij wist dat ik niet anders was, dan wat ik worden zou met u: gij hieldt mij aan uw hart en schuw beleedt ge in uw heerlijkheid dat ge niet anders had verwacht: en nu aan deze eerlijkheid te bloeien … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Achterberg | Tags: , , , | 3 reacties

Kloosterhofje van Fréjus (Gerrit Achterberg)

Hier kan de geest de stof direct bereiken. Een vierkant valt voortdurend uit het licht en zet zich om in zuilenevenwicht met bogen die de ruimtevloed indijken. Lichaam en ziel doen hier elkander blijken. En duiven waaien alle ogen dicht, … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Achterberg | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Bloemen (Gerrit Achterberg)

Bloemen, waarin wij bloeien zonder bodem, zijn onze leden in elkaar gevouwen en ons gelaat is niet meer te benoemen. Wij worden koning in elkanders bloed. Gronden, in schemering gehouden, met wind en eenzaamheid gevoed, vlijen zich open, horizonnen wijken … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Achterberg | Tags: , , | 1 reactie

Walcheren bij avond (Johanna Kruit)

De dag gaat dicht als een deur. Jij schudt een sprookje uit je mouw. We lopen langs het duinpad naar de sterren en open gaat de nacht. De lage lichten van de kust beloven meer dan je kunt zien. Een … Lees verder

Geplaatst in Johanna Kruit | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Droomballade (Gerrit Achterberg)

O gij die ik had opgewacht. Ik bond den wind om uwen hals in verre sterrenacht, ik brak uw dansen af tot op de grond, uw lachen vond den dood onder mijn schaterlach ___ De huizen werden blokken nacht. De … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Achterberg | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen