Categorie archief: Esther Jansma

Archeologie (Esther Jansma)

Als we ons dan toch moeten kleden, tegen kou bijvoorbeeld, of in naam van iets, in resten van dit of dat verleden, verhalen en geheugensteuntjes die niets, vertellen dan dat we er al waren in de tijd die bestond voor … Lees verder

Geplaatst in Esther Jansma | Tags: , | Een reactie plaatsen

Tussen twee haakjes (Esther Jansma)

De dood maakt van mensen een plek. De plek waar de man was: het lichaam (hoe de haartjes in je nek, en hoe en hoe) dat zich vergat op de stenen in die straat, in die stad. Later, het is … Lees verder

Geplaatst in Esther Jansma | Tags: , | Een reactie plaatsen

Te lezen bij sneeuw (Esther Jansma)

Een paar hoeken om en je staat in de stilte op een bodem, tussen oude muren, lagen metselwerk in zomaar een winter. Uit de tijd gestapt. Het vriest. Kinderen — theemutsjes op lompe beentjes — rapen takken en sneeuw van … Lees verder

Geplaatst in Esther Jansma | Tags: , | Een reactie plaatsen

Hoogtevrees (Esther Jansma)

Ze ligt met een landschap van een man in bed. Hij is enorm en zij heeft nooit voor bergbeklimmer gestudeerd. Verkleind tot een verliefde kleuter klautert ze rond: tong in zijn oor, spitse vingers in zijn maag, verder omlaag – … Lees verder

Geplaatst in Esther Jansma | Tags: , , , | Een reactie plaatsen