Categorie archief: Gerrit Komrij

Gedicht zonder Dom (Gerrit Komrij)

In Utrecht zit een gekke stad verborgen Die er niet uit wil. Soms verraadt ze iets, Gewoon maar op een doordeweekse morgen Of in een lichtval. Meestal is er niets. Het sleutelwoord is grijs. Het zonlicht staakt. De nevel danst … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Komrij | Tags: , , | 2 reacties

Droom (Gerrit Komrij)

Ik woonde in een speelgoedstolp van glas. Zo’n bol waarin het sneeuwen gaat in dikke En trage vlokken, als een kind hem pas Heeft omgedraaid. Dat was me even schrikken. Het gras stak stil en hoog boven mij uit. De … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Komrij | Tags: , | Een reactie plaatsen

Alles blijft (Gerrit Komrij)

Daar stond een muur die ik heb aangeraakt. De muur werd afgebroken. Van het puin werd verderop een fundament gemaakt. Ik plantte een fruitboom in mijn oude tuin. Die werd geasfalteerd. Vijf meter diep Houdt zich een wortelstronk nog grommend … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Komrij | Tags: , | 1 reactie

Contragewicht (Gerrit Komrij)

Er is een land dat ik met pijn verliet, Er is een land dat ik met pijn bewoon. Een derde land daartussen is er niet. Mijn leven volgt een zonderling patroon: Want waar ik heenga voel ik me niet thuis … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Komrij | Tags: , | 4 reacties

Stille Liefde (Gerrit Komrij)

Als ik jou van mijn liefde zou vertellen Zou ik je, vrees ik, helemaal verliezen. Ik moet mij met haast niets tevreden stellen Of je ontberen – er valt niet te kiezen. Ik voel – als ik een blik op … Lees verder

Geplaatst in Gerrit Komrij | Tags: , , | Een reactie plaatsen