Tagarchief: eenzaamheid

Herfstnacht in de Tuilerieën (Gerard den Brabander)

Alle banken hebben hun gelieven aan de moede scheemring toevertrouwd. En zij huiveren diep in eigen hout sinds de minnenden zich stil verhieven. Nacht en regen. Soms een roep door ’t woud van een duif en het onhoorbaar klieven van … Lees verder

Geplaatst in Gerard den Brabander | Tags: , , , , , | 1 reactie

Gedicht met stilte geschreven (Paul Snoek)

Hoor de stilte kraait. De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het … Lees verder

Geplaatst in Paul Snoek | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Diep van mijzelf… (M. Vasalis)

Diep van mijzelf en van mijn zang vervreemd hoor ik in twijfel niets dan toon na toon, ontken de wijs, de oude, diep-beminde melodie, ontdek ik in de grootste eenheid hoon. Afzonderlijk, vervreemd, is alles wat ik zie. Eén boom … Lees verder

Geplaatst in M. Vasalis | Tags: , , , , | 1 reactie

Nu (Herman de Coninck)

Nu moeten wij aan veel meer traagheid wennen, aan liefde die verdween en aan wat nog resteert aan teerheid in wat najaarslucht en geur van dennen en aan hoe-het-kon-zijn-gedachten die je nooit verleert. Aan bijna-niets, en aan voortdurend 4 dezelfde … Lees verder

Geplaatst in Herman de Coninck | Tags: , , | 1 reactie

* (Guus Luijters)

De schemer viel ik was op weg naar huis toen iets mij talmen liet en ik op de brug bleef staan het water zong zijn oude lied het waren ook de sterren niet om wie ik hier moest blijven de … Lees verder

Geplaatst in Guus Luijters | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Einsamkeit (Rainer Maria Rilke)

Die Einsamkeit ist wie ein Regen. Sie steigt vom Meer den Abenden entgegen; von Ebenen, die fern sind und entlegen, geht sie zum Himmel, der sie immer hat. Und erst vom Himmel fällt sie auf die Stadt. Regnet hernieder in … Lees verder

Geplaatst in Rainer Maria Rilke | Tags: , , | Een reactie plaatsen