Categorie archief: Guillaume van der Graft

Eenzaam in het bos (Guillaume van der Graft)

Al heb ik de bomen liever dan mensen, hun samenleving liever dan de onze, hun stammen, hun hoofden in de winterlucht, laat staan des zomers, toch kan ik hun leven niet verstaan, mijn benen staan naar mensenbenen, mijn stammen naar … Lees verder

Geplaatst in Guillaume van der Graft, Uncategorized | Tags: , | Een reactie plaatsen

Het randschap (Guillaume van der Graft)

Niet enkel zee, niet enkel water, niet enkel land, maar een grens waar men staat op een breuklijn: een bosrand zich legerend om een gazon of liever nog als een bron van heimwee, geboortegedachten en doodswetenschap: een rivier — het … Lees verder

Geplaatst in Guillaume van der Graft | Tags: , | Een reactie plaatsen

Genesis 2 (Guillaume van der Graft)

De handen van haar mond heeft zij gevouwen, de lippen van haar armen in vertrouwen opengedaan en ’t hart van haar gezicht heeft zij herkennend op mijn hart gericht. Haar ogen die mij openlijk genegen zijn, zeggen wat haar lichaam … Lees verder

Geplaatst in Guillaume van der Graft | Tags: , | Een reactie plaatsen