Categorie archief: Willem Jan Otten

Op het gras (Willem Jan Otten)

Toen je andersom ging liggen zag ik hoe het gras – meegaand en begaanbaar gras, dat zelfs aan vlinders onderkomen biedt en doortocht aan de zon – nagels in je lichaam had gekrast. (Bron: Eerdere gedichten/Van Oorschot)

Geplaatst in Willem Jan Otten | Tags: , | Een reactie plaatsen

Over het liggen van de wind (Willem Jan Otten)

Weer heb ik het maar liefst gebracht tot nu, tot deze kleine kom van regenval, aan deze zijde van het laatste duin, dat altijd toch weer wel. Ik word gehouden binnen deze luwte volgegroeid met vliegenden en luister naar het … Lees verder

Geplaatst in Willem Jan Otten | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

De intiemste zichtlijn (Willem Jan Otten)

Ik wilde jou en dat ik missen zou wist ik al voor het begonnen was. Jou willen is je missen. Het was missen op het eerste gezicht. Keek ik je aan je werd een schaduw voor een vuur. Mijn laaiende … Lees verder

Geplaatst in Willem Jan Otten | Tags: , | Een reactie plaatsen

Koel orakel…(Willem Jan Otten)

Koel orakel is april, geopend het seizoen van oor te trachten zijn en niet degene die wat hem vervoert verbreekt. Zullen hier twee zwanen dalen en dan nagenoeg geluidloos insgelijk reikhalzend dompelende meisjesarmen zijn, maar deze zwenkten af vanwege in … Lees verder

Geplaatst in Willem Jan Otten | Tags: , | Een reactie plaatsen