Categorie archief: Leo Vroman

Samen (Leo Vroman)

  Een venster zonder landschap. Louter kleine wolken zeilen te voorschijn, langs, en weg. Het blauw kon mijlen diep onder de muur en vloer zijn, alsof de kamer voer door het azuur. Soms horen wij vandaar geprevel of stromend water, … Lees verder

Geplaatst in Leo Vroman | Tags: , | 1 reactie

Zekerheid (Leo Vroman)

Kus mijn hand: de baan waarin de daad verglijdt van weifeling naar spijt, en kus mijn ziel die zwerft en ongeweten zweeft van wachten tot vergeten. Ontvouw de slapen, smal en hoog die God vermoeid tezamen boog; ontspan de binten … Lees verder

Geplaatst in Leo Vroman | Tags: , | Een reactie plaatsen

November (Leo Vroman)

Maandenlang was ik vergeten hoe in het toen ook dun gewas die paardenharen rotmatras was weggesmeten. Hij braakt meer haar dit jaar. Alle blaren die vannacht gevallen waren ruiken zacht. Vergeefs is het naar ze luisteren. Maar de dorre gekrulde … Lees verder

Geplaatst in Leo Vroman | Tags: , , | 1 reactie

De grote tuin (Leo Vroman)

De grondwet van de aarde is langs de kanten van wegen en paden nu al uit planten en bloemen te raden: waarom hier dit gras? Omdat iemand zo pas of ooit, zeg maar ooit een eeuw geleden langs is gereden … Lees verder

Geplaatst in Leo Vroman | Tags: , | Een reactie plaatsen

Kathedralen (Leo Vroman)

Wij zijn kathedralen vol duistere geuren en duistere gangen achter zware deuren verborgen zalen Van het beeldwerk hangen versmolten spiralen en treurige slangen van kleurloze kralen Daar zijn voelbare balen verouderde stangen verwaarloosde palen Daar stijgen en dalen verdwaalde gezangen … Lees verder

Geplaatst in Leo Vroman | Tags: , | Een reactie plaatsen

De ander (Leo Vroman)

Voor Inge Boulonois De ander zal huilen in de lege schoenen en ze wat bewegen de kuil in het andere kussen zoenen zolang die daar nog is te voelen maar geen vaarwel bedoelen, zal nog een hele tijd knechten en … Lees verder

Geplaatst in Leo Vroman | Tags: , , , | 1 reactie

Voor wie dit leest (Leo Vroman)

Gedrukte letters laat ik U hier kijken, maar met mijn warme mond kan ik niet spreken, mijn hete hand uit dit papier niet steken; wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken. O, als ik troosten kon, dan kon … Lees verder

Geplaatst in Leo Vroman | Tags: , , , , | 1 reactie

Ideaal (Leo Vroman)

Engel, als ik zo dromen kon en voor ons beiden de wolken zien glijden langs het plafond, uit een bloemig vloerkleed groeiden de bedoelde planten en bloeiden langs de kanten de bedoelde bloemen, werden de kameranden welig wuivend lover en … Lees verder

Geplaatst in Leo Vroman | Tags: , , , | Een reactie plaatsen