Categorie archief: Lieve Vandermeulen

The house of broken dreams (Lieve Vandermeulen)

Terwijl je rondkijkt in het huis the house of broken dreams waar je kindertijd is uitgebrand : geen spoor meer van de herderin, de spiegels en de terracotta’s, het achterhuis, de schaduw van Old Shatterhand sluipend in de tuin, het … Lees verder

Geplaatst in Lieve Vandermeulen | Tags: , | 2 reacties

Anima mea (Lieve Vandermeulen)

Zand stuift over de oude vijver. De randen groeien. Ergens diep ligt nog zwart water. Herinnering versteent. Zal ooit een stem hierover zingen hoe eens, een flitsende vis door irissen schoof hoe waterbelletjes kabbelden, een eiland rustte in licht? Anima … Lees verder

Geplaatst in Lieve Vandermeulen | Tags: , , | 2 reacties

Terras Villa Bonnelli. 6 p.m. (Lieve Vandermeulen)

Het is voor altijd zes uur. Het terras hangt tussen aarden schalen vol fuchsia’s en oleanders. Iemand sipt een drankje. Altijd zes uur. Ik weet niet meer of ik oud ben of jong, een half glas sherry, half droog of … Lees verder

Geplaatst in Lieve Vandermeulen | Tags: , | Een reactie plaatsen

Vrouwbeelden (Lieve Vandermeulen)

1. DE TERRACOTTA VROUW OP MIJN TERRAS. Met half-ontblote schouder en haar lach rukt zij zich los uit haar bestaan : het bas-reliëf dat haar gevangen houdt op het terras. Geef haar een naam noem haar Julie. En geef haar … Lees verder

Geplaatst in Lieve Vandermeulen | Tags: , , , , | 2 reacties

The Ovals of October (Lieve Vandermeulen)

Ovalen in balans vorm van het exacte getal waarop jij balanceert in het midden, kijkt naar de diepte en de ronding waarin ik soms verdwijn. Terwijl jij schrijft over geur, verrukking, en het evenwicht word ik maanbloem, zink ik diep … Lees verder

Geplaatst in Lieve Vandermeulen | Tags: , | 1 reactie