Categorie archief: Willem Kloos

Graf-paleisje (Willem Kloos)

Ik maak van al de menschjes, die ik liefde, Beeldjes, die ‘k ópzet in mijn hersenkas, — Bleek en beweegloos, als gebootst uit was, Staan ze, — stil dooden-huisje van mijn Liefde; En slag op slag, die dit mijn hart … Lees verder

Geplaatst in Willem Kloos | Tags: , | Een reactie plaatsen

Ik ween om bloemen in de knop gebroken (Willem Kloos)

Ik ween om bloemen in de knop gebroken En vóór den uchtend van haar bloei vergaan, Ik ween om liefde die niet is ontloken, En om mijn harte dat niet werd verstaan. Gij kwaamt, en ‘k wist — gij zijt … Lees verder

Geplaatst in Willem Kloos | Tags: , | 1 reactie

Zoals daar ginds… (Willem Kloos)

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, Zilveren-zacht, de half-ontloken maan Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, Wier bleke bladen aan de kim vergaan, – Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht, Uw half-verhulde beelt’nis voor mij staan, – … Lees verder

Geplaatst in Willem Kloos | Tags: , , | Een reactie plaatsen