Categorie archief: J.H. Leopold

Paul Verlaine † (J.H. Leopold)

I Men mocht wel willen in donzen woorden van hem te hooren, nu hij pas dood is en wat zijn leven was voor ’t eerste stil gaat worden; stoorden nu woorden niet in zijn beginnen der vredigheid hem toegebracht en … Lees verder

Geplaatst in J.H. Leopold | Tags: , | Een reactie plaatsen

In fijne vingertoppen… (J.H. Leopold)

In fijne vingertoppen leeft een innerlijk en diep gebaar, een angst, een ongeduld dat beeft voor anderen als voor gevaar. Een talmen eerst en een weerhouden, een afstand en een vlucht alstoen want dat zij enkel schaden zouden en dat … Lees verder

Geplaatst in J.H. Leopold | Tags: , | 1 reactie

Regen (J.H. Leopold)

De bui is afgedreven; aan den gezonken horizont trekt weg het opgestapelde, de rond- gewelfde wolken; over is gebleven het blauw, het kille blauw, waaruit gebannen een elke kreuk, blank en opnieuw gespannen. En hier nog aan het vensterglas aan … Lees verder

Geplaatst in J.H. Leopold | Tags: , | 1 reactie

O Nachten (J.H. Leopold)

O nachten van gedragene extase en diep gedronkene verzadiging, als elk met zijn geluk te rade ging, en van alleenzijn langzaam wij genazen. Te denken de ononderbroken uren aan de volkomen overvloed van dit verwezenlijkte; onvervreemd bezit, dat blijven zal … Lees verder

Geplaatst in J.H. Leopold | Tags: , | Een reactie plaatsen

Staren door het raam (J.H. Leopold)

Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met loome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een … Lees verder

Geplaatst in J.H. Leopold | Tags: , | Een reactie plaatsen