Tagarchief: Peter Verhelst

Baboon – 3 fragmenten (Peter Verhelst)

(1) De dagen vallen uit zichzelf uiteen In nachten, onherstelbaar in beweging. Alles lijkt verdraaid en opgelost In onraad. Slechts bedrog geeft Aan wat hem herhaalt: Vernedering groeit uit weerzin En begeerte Uit gemis, verkleed in waarheid. Want de nacht, … Lees verder

Geplaatst in Peter Verhelst | Tags: , | Een reactie plaatsen

Toen we tegen elkaar aan… (Peter Verhelst)

Een man op de rand van het bad. Een schoen, weerloos op de vloer. Haar hoofd in een handdoek gewikkeld. Twee armen met een jurk in de lucht. Twee kuiltjes in een rug. Een telefoon met oplichtend scherm: ik hoor … Lees verder

Geplaatst in Peter Verhelst | Tags: , | Een reactie plaatsen